Bazen doğruları acımasızca da olsa söylemek lazım. Karşındaki en küçük olumluluktan umutlanıyorsa hele... (olumluluk diye bir kelime var mı cidden?) Ama böylesi daha iyidir, onu sevdiginiz için söylersiniz doğruları yumuşatmadan, çünkü seviyorsunuzdur onu, onun istediği gibi olmasa da...
Yakın arkadaşlarımdan biri bana uzun süredir onun hayallerinin kızı olduğumu söyledi.. Zaten bir 6 ay önce falan bana çıkma teklif etmişti, ben kabul etmemiştim, aramıza bir sogukluk girmişti, sonra ara ara bir yakın bir uzak olmaya baslamıştık. Ama ben onu öylesine bir istekle söyledigini sanmıştım bir heves olduğunu sanmıştım sadece. Bugünse okulda 1 saat boyunca konuştuk. Hoşlandığım kişilerin beni hiç sevmediğini, terk ettiğimden çok terk edildiğimi falan söyledim ona. Şaşırmış gibi göründü yada gerçekten şaşırdı bilmiyorum. "Eğer ben senin sevgilin olsaydım seni asla terk etmezdim" dedi. Güldüm. Ciddi olduğunu ve bana bu konuyla ilgili birşey söylemek istediğini söyledi. Çıkma teklifi mi etcen dedim şakayla karışık. "Hayır sadece söylicem" dedi. "Soru değil sadece söylicem."
Sonra beni sevdiğini söyledi. Benim güzel,tatlı,eğlenceli oldugumu söyledi benimle zaman gecirmenin çok güzel oldugunu söyledi. Ben güzel değilim dedim. Saçmalama dedi dışardan nasıl göründüğünün farkında değilsin falan filan dedi. O zaman neden benim sevdiğim kişiler beni sevmiyor dedim. Onlar salak dedi.
Biraz daha konuştuk. Ona her yakın davrandığımda nasıl umutlandıgını "olabilir mi acaba" diye düşündüğünü anlattı. Bana nasıl söyleyeceğinin her ayrıntısını düşündüğünü provasını yaptığını söyledi. Dün ona şakacıktan "sevgilim" diyince nasıl heyecanlandıgını anlattı.
"Herkesin bir hayallerinin kızı/erkeği olur. hep onu düşünür. Onunla çıksa ne güzel olacağını hayal eder" dedi. "Sen de benim hayallerimin kızısın" dedi.
Bana beni sevdiğini söylediği zaman bana 10 kez daha çıkma teklif etse bile hiçbir zaman kabul etmeyecegimi çünkü onu arkadaşım gibi gördüğümü söyledim. Ve şimdiye kadar imalarına kesin bir cevap vermemiş olmamın nedeninin de anlamazlıktan gelmiş olmam oldugunu çünkü onu üzmek istemedigimi söyledim. "Ama artık kesin olarak söylüyorum: hayır, çünkü daha fazla yanlış anlama sen benim çok iyi bir arkadaşımsın ve seni hep öyle göreceğim"
Üzülmüş gibi görünmüyordu hep gülümsedi, konuşmanın başından sonuna kadar. "Başkasıyla çıksam şimdi, (gerçi imkansız çünkü arasında kaldıgım 2 kişi var ama 2si de beni sevmiyor :D), üzülür müsün?" dedim.
Hayır saçmalama falan dedi. "Sonra da bu konuşma arkadaslığımızı bozmasın aramıza hiç soğukluk girmesin tamam mı?" dedi. "Tamam ama bunları bir daha söyleme bana aramız açılır" dedim. "Bu zamana kadar hayır demedin hiç, kızdın ama demedin o yüzden hep bir umut var zannettim ama artık öyle değil, Zeynep sen çok iyi bir kızsın ve okulda önemsediğim insanlardansın, aramızın bozulmasını istemiyorum o yüzden artık duygularımı bastırıcam" dedi.
"hiişt sus." dedim. Öyle duygu olmasın artık. Arkadaşlık olsun. Seviyorum seni, arkadaşım gibi. Sen de öyle yap.
buldum seniiiiii :)
YanıtlaSil