Kurgulardan en kötüsü

Kız onu seviyordu, o da kızı.. Hoş bir ilişkileri vardı. Mesafeler o kadar da önemli değildi onlar için, bir şekilde buluşurlardı. Aşıklardı.

"O noktaya geldiğinde durabilecek misin?" diye sordu kız.

"Dururum." dedi o da.
...

"Dur." dedi kız. Bu kadar ilerisi hoş olmazdı ileride her ikisi için de.

Cevap vermedi o. Duymuyor gibiydi, durmuyordu..

Gözlerine bakmadı kızın, baksaydı belki ömrü boyunca takip edecekti o gözler onu, rüyalarında. Dehşet, korku, acı vardı kızın gözlerinde.

Sadece benim ol istedim. Böyle diyecekti ona sonradan. Kendisini bırakmayacağını sanmıştı.

Bilmediği birşey vardı oysa; asıl bu yüzden bırakılacaktı.

O kız yaşadıklarını içinde tutmayı öğrendi. İnsanları bir zar parçasına duydukları saygı ile sınıflandırmamayı öğrendi. Henüz küçüktü belki yaşı ama olgunluğu öğrendi.

Sığ akıllardan açık denizlere bıraktı ruhunu..

En son baktığında kaybettiği bekaretinin değil, kaybettiği güveninin yasını tutuyordu..